عهدی شکسته شد غم آن ماجرا که هست            مَن کنتُ را غدیر نخواندی، منا که هست
پیمان ببـند فرصت قـالـو بلی که هست            باشدعـلی خدا نه، ولی ناخدا که هست

بعد ازخدا بزرگ همه ماسوا که هست

ناد عـلی بـخـوان و بگو یکـصدا عـلی            فـریـاد کن به مـأذنـه، حـیّ عـلی عـلی
هم فاطمه است حیدر و هم مصطفی علی            بعـد از خدا و بعـد رسـول خـدا، عـلی
ساقی است گر شراب نداری بیا که هست

یک یا علی‌است فاصله از عشق تا علی            یوسف! چه غم زمکر زنان، باش با علی
وا می‌شـود تـمـامی درهـا بـه یـا عـلی            لشگر گشا علی‌است و مشکل گشا عـلی
فرمانروا که بود و شه لافتی که هست

هم مبـتـدای عـاشـقی ماست هـم خـبـر            در کـوچه‌اش یـتـیـم و اسـیرند رهگذر
دور کــریـم هـاسـت گـدایـانِ بـیـشـتــر            مـا سـائـل رکـوع عـلـی نـیـسـتـیـم اگر
او اِنّــمــا ولــیّــکـم اللهِ مــا کـه هـسـت

گفتی عـلی خـداست نه آئـیـنۀ خـداست            پس هرچه از بزرگی او دم زنم رواست
هـم ابـتدای صبح قـیامت هم انـتهـاست            محشرصفی ز وسعت آغوش مرتضاست
ای عـاشقان هجوم نیارید جا که هست

نقّاش، حیدر است که عالم منقّش است            مهرش حلول کرد به جان و دلم نشست
دل عاشق علی‌است، در این حُب دو آتشه است            عاشق گـناهکار اگر شد در آتش است
اما حسابش ازهمه عـالم جدا که هست

تاریخ را سپـرد به ما، رفت مصـطفی            قرآن ورق ورق شد و عترت جدا جدا
آتش به در رسید و همان شد که مرتضی            فرق علی شکافت، بخون خفت مجتبی
عباس من! صبور بمان کربلا که هست

زهرا نفس کشید که جان داشت از علی            فـریاد اگر کـشیـد زبان داشت از علی
بازو، کبود بود و نهـان داشت از علی            آن بی نشانه‌ای که نشان داشت از علی
دل بیـقـرار یافـتـنـش هرکجا که هست